آلفرد نواک در مصاحبه با خبرنگار واحد مرکزی خبر در نیویورک ، ضمن درخواست برای تعطیلی این زندان غیرقانونی افزود : این در حالی است که سازمان ملل متحد از سال 2006 تاکنون خواستار تعطیلی زندان مخوف گوانتانامو است.
گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور شکنجه ، با اشاره به نادیده گرفتن حقوق زندانیان گوانتانامو از سوی دولت آمریکا گفت : محدودیت های فردی ، شکنجه ، نبود آزادی دینی و انجام مناسک مذهبی و محرومیت از حق دسترسی به دادگاه صالحه فقط نمونه هایی از نقض حقوق بشر در گوانتانامو است.
وی تاکید کرد : هر روزی که گوانتانامو بر روی زمین باقی است، به معنی ادامه نقض بیشتر حقوق بشر است.
آلفرد نواک استرالیایی همچنین گفت : زندانیان گوانتانامو نمی دانند تا چه مدت باید در این زندان باقی بمانند که این خود نوعی شکنجه است.
گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور شکنجه در پاسخ به سئوال دیگر خبرنگار واحد مرکزی خبر درباره بازداشتگاه مخفی پایگاه هوایی ارتش آمریکا در بگرام افغانستان نیز گفت : این مکان ، پایگاهی نظامی است که از نخستین روزهای عملیات در افغانستان در سال 2001 به عنوان زندان مورد استفاده قرار گرفت.
به گفته آلفرد نواک ؛ بین سال های 2002 تا 2004 میلادی که وی از آن مقطع به عنوان بدترین روزهای ریاست جمهوری بوش یاد می کند، موارد بسیاری از شکنجه جدی در این زندان گزارش شده است.
گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور شکنجه همچنین به نقش ترانزیتی زندان بگرام اشاره کرد و گفت : علاوه بر زندان بودن خود پایگاه نظامی بگرام، از این مکان به عنوان پایگاهی برای جابجایی زندانیان به دیگر زندان های محرمانه آمریکا در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گرفته است.
وی افزود : بیشتر زندانی ها از بگرام به کشور مغرب فرستاده و درآن جا به شکلی جدی شکنجه و در نهایت به زندان گوانتانامو منتقل شدند.
آلفرد نواک درباره ادامه فعالیت زندان بگرام در دوران پس از بوش نیز گفت : اگر چه هنوز موارد جدیدی درباذه ادامه فعالیت زندان مخفی بگرام گزارش نشده است ولی گزارش هایی وجود دارد که افرادی جدیدی به بگرام اعزام شده اند.
گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در امور شکنجه خاطرنشان کرد : باید این گزارش ها را به دقت بررسی کنیم، زیرا اوضاع در افغانستان به گونه ای است که جنگ مسلحانه در این کشور علیه طالبان و القاعده ادامه دارد.
وی با اشاره به ادامه نبرد آمریکا با طالبان در افغانستان و یادآوری حقوق زندانیان جنگی که در صحنه نبرد به اسارت درمی آیند، تصریح کرد : زندانیان به اصطلاح " جنگ با ترور" را نمی توان زندانی جنگی نامید و همچنین نمی توان این افراد را از کشورهای دیگر به بگرام فرستاد یا در گوانتانامو زندانی کرد.
